పాట ఎంత గొప్పదీ! ఉద్యమాల్లో ఉరుమై ఉరిమింది పాట. పోరాటమొక్కలను నాటింది పాట. మనుషులకు మట్టిమీద ప్రేమను పుట్టించింది. మనసుల మధ్య మమతలవారధి కట్టింది. అణిచివేతకు గురైన మన సంస్కృతిని బతికించేందుకు సిద్ధపడ్డది. దేశదేశాలకు విస్తరించి, జైతెలంగాణ అనిపిస్తున్నది. దూరమైనా పేగుబంధం మాసిపోదని రుజువుచేస్తున్నది. నాలుగుకోట్లమంది కొట్లాటకు మద్దతు కూడగడుతున్నది. వికసించిన ఆకాంక్షలకు పల్లవై చరణమై, రాగమై, భాగమై ఉద్యమంలో ముందు నడుస్తూ, నడిపిస్తున్నది. ఆస్ట్రేలియా ఖండంలో కూడా తెలంగాణపాట బరిగీసి నిలబడ్డది. ఖండాలు దాటిన తెలంగాణ బిడ్డలు ఇయ్యాల పుట్టినగడ్డ కోసం మేము సైతం అంటున్నరు. పాలుమరువని పసిపిల్లల నుంచి పండు ముసలోల్ల దాకా ఒక్కటే మాట. తెలంగాణ సాధించాలె. మావోళ్ల బతుకులు బాగ్గావాలె. మాది మాకు దక్కాలె. పడుకున్నా, మేల్కున్నా మదిల రగులుతున్న ముచ్చట ఇదే.
మలిదశ తెలంగాణ ఉద్యమం అందించిన స్ఫూర్తి ఇయ్యాల ఖండాలుదాటి ఖన్నుమని మార్మోగుతున్నది. అందుకే సద్ది తిన్న తావును తలువాలన్నది తెలంగాణ జీవన విధానంలోనుంచి పుట్టుకొచ్చిన నానుడి. వలసపోయినా...వలపోత దు:ఖాలను గురించి వాళ్లు రందిపడుతున్నరు. అందు కే దేశదేశాల్లో తెలంగాణ నినాదాలు హోరెత్తున్నయి. తెలంగాణ సంస్కృతికి హారతి పడుతున్నయి. తెలంగాణ పాటన్న, మాటన్న సంబురపడుతున్నయి ఆ గుండెలు. సద్దు ల బతుకమ్మైనా, సంబురాల దసరైనా, దేశంగాని దేశంలో తెలంగాణ సప్పుడు వినపడాల్సిందే. అమెరికా నుంచి సింగపూర్ దాకా మన బిడ్డలందరిదీ జైతెలంగాణే. ఇక్కడ తండ్లాటకు వాళ్లు తల్లడిల్లుతున్నరు. ఇక్కడి పాటకు వాళ్లు గొంతుకలుపుతున్నరు. ఇక్కడి బలిదానాలకు వాళ్లు కన్నీళ్లు పెడుతూ కుమిలిపోతున్నరు. దేశంగాని దేశంలో పిడికిలి బిగించి జైతెలంగాణ అంటూ గర్జిస్తున్నరు. కొట్లాట పదునెక్కుతున్న యాల్ల జన్మనిచ్చిన మట్టిమీద లేనందుకు వాళ్లంతా దిగులు మేఘాలవుతున్నరు. అందుకే మేము సైతమంటూ పరాయిదేశాల్లో తెలంగాణ ఉద్యమానికి మద్దతు పలుకుతున్నరు. తెలంగాణ తల్లికి పబ్బతిపడుతున్నరు.
అరవయేండ్ల దు:ఖానికి చరమగీతం పాడాలని కంకణం కట్టుకున్న వాళ్ల ప్రేమజూస్తే మన కండ్లు మనల్నే నమ్మలేకుండ చేస్తయి. దూరం ఎంతుం కన్నతల్లి మీద పాయిరముండా లె. అస్ట్రేలియాలో వెయ్యికుటుంబాలకు ఇపుడొక్కటే రక్తసంబంధం. అదే తెలంగాణ పేగుబం ధం. కులం లేదు, మతం లేదు. తెలంగాణోడైతే చాలు. అక్కున చేర్చుకొని అలాయి బలాయి ఇచ్చుడే. ఏ ఊరు, ఏ పల్లె. ఇన్ని దినాలు యాడున్నరని కలుపకబోయేతనం. తెలంగాణ ఈ యేడు వచ్చేనాట్న అని సొద ఎల్లబోసుకునుడే. వైట్‌హౌజ్ ముందైనా సిడ్నీ లోటస్ బిల్డింగ్ ఆవరణలోనైనా తెలంగాణ నినాదం పోటెత్తాల్సిందే. ఎక్కడిది ఈ సోయి. ఎందుకింత పాయి రం. వాళ్లంతా ఈ నేలతల్లి బిడ్డలు. అందుకే ఈ నేల విముక్తి కోసం జబ్బసరిచి కొట్లాడుతమంటున్నరు. సందర్భమేదైనా తెలంగాణ నేటివిటీ కనిపించాలె. తెలంగాణ పాట వినిపించాలె. ఈ మట్టిమీద మాయని మమకారం. పిల్లాజెల్లా అంతా కలిసి పరాయి దేశంలో రోడ్ల మీద ప్లకార్డులు పట్టి జైతెలంగాణ అంటూ నినదిస్తున్నరు.
తెలంగాణ బిడ్డలకంటే ముందే తిష్టేసి ఆటాలు, తానాల అసోసియేషన్‌లుగా కులసంఘాలు పెట్టుకున్న సీమాంవూధుల పెత్తనాలు. రామేశ్వరం పోయినా శనేశ్వరం తప్పనట్టు లొల్లి. కుల్లం కుల్లం మన మాట, మాట్లాడుకోనికి లేదు. మన బాధ చెప్పుకోనికి లేదు. తెలుగు తల్లి, తెలుగు జాతి, సంకురాత్రి, అట్లతద్ది. మరి మన ముచ్చట ఏమైపోవాలి. మన బతుకేమైపోవాలె. ఇగ లాభం లేదు. మనకో సంఘం ముండాలె. మనోళ్లంతా కలుసుకోవాలె. పండుగలు పబ్బాలే కాదు, తెలంగాణ కోసం పోరాటం చెయ్యనీకి ఒక్కటి కావాలె. ఏదో ఒకటి చెయ్యాలె.
ఇగ వెతుకు భూతద్దమేసి వెతుకు. తెలంగాణకెల్లి వచ్చినోళ్లందరిని కూడగట్టు. అట్లా ఒకటి కాదు రెండు కాదు. ఐదారేండ్లు గాలిచ్చి గాలిచ్చి జాతరల తప్పిపోయినోడు దొరికనట్టు ఒక్కక్కరే కలిసి, కట్టుకున్న కలలగూడు. చెట్టుకొకడు పుట్టకొకడైన తెలంగాణ బిడ్డల జాడలు తీసి గుండెల నిండా వేసుకున్న గుర్తులు. తెలుగు అసోసియేషన్‌లకు దీటుగా రూపుదిద్దుకున్న తెలంగాణ కొంగుబంగారాల కొలుపులు. అందరొక్కపక్క జేరినంకా మనూరోడు కలిసిండని సంబురం సద్దికుండైంది. సీమాంవూధులతో పరాయిదేశాల్ల మన పోటీ, సంఘాలు పెట్టుడువరకే ఆగలేదు. వాళ్ల సినిమాలు చూడమని ‘జైతెలంగాణ’లాంటి తెలంగాణ సినిమాలను పోటికి తెప్పించుకొని అక్కడి థియేటర్‌లల్ల ఆడిచ్చుకున్నరు.
ఆత్మగౌరవం కలిగిన తెలంగాణ బిడ్డలు ఇయ్యాల మరిం త ధిక్కారంతో గళమెత్తుతున్నరు. తెలుగు భాష పేరుతో అన్నదమ్ములమని నిండాముంచిన కుట్రల మీద అగ్గై మండుతున్నరు. సందర్భమేదైనా తెలంగాణ ఇగురం కనిపించాలె. మొన్న దీపావళికి సుత ఆస్ట్రేలియాలో తెలంగా ణ అస్తిత్వాన్ని నిలబెట్టిన్రు. తెలుగోళ్లంత ఒక్కటై పండుగ చేసిన్రు. ఆడ ప్రతియేడు చేస్తరట. ‘దివాలి ఉత్సవ్’ పేరుతో తెలుగోళ్లంత ఒక్కచోట కలుసుకొని ఆటపాటలతో గడుపుతరు.
ఇగ ఈ యేడు అట్లా కల్చరల్ ప్రోగ్రాం ఏర్పాటు చేసివూనట. అక్కడున్న తెలంగాణ బిడ్డలకు ఒక్కసారిగా మన పాట గుర్తుకొచ్చింది. ఈడ గూడ ఆంధ్రోళ్ళ ‘మా తెలుగు తల్లికి మల్లెపూదండ...’ వినుడేంది. ఎట్లనన్న జేసి మన తడాఖ సూపెట్టాలె. ఏం చెయ్యాలె. ఏదో ఒకటి చెయ్యాలె. ఒక్క రు కాదు, ఇద్దరు కాదు. తెలంగాణ బిడ్డ ల ఇండ్లల్ల ఇదే ముచ్చట ఇసారిచ్చుకొని ఒక నిర్ణయానికొచ్చి. మన కళాకారుల్నే పిలిపించాలె. తెలంగాణ ధూంధాం అంటేందో చూపెట్టాలె. తెలంగాణ పాట ఎట్లుంటదో వినిపించాలె. ఆస్ట్రేలియా గడ్డ మీద తెలంగాణ దరు వు వెూత వెూగాలె. అట్లా నేను ఆస్ట్రేలియాలో ఉన్న తెలంగాణ బిడ్డల ఆతిథ్యం అందుకునే అవకాశం దక్కింది. అక్కడ అడుగు పెట్టిన్నోలేదో మూడేండ్ల చిన్నపాప నా దగ్గరికొచ్చి ‘అంకుల్ మీరు తెలంగాణకోసం మల్ల టీవి లోపటికి ఎపుడుపోతరు’ అని అడిగింది.
అవ్వతోడు కండ్లకు నీళ్ళొచ్చినయి. పసిపిల్లలకు సుత తెలంగాణ మీద అంత ద్యాస ఉన్నదా అనిపించింది. అక్కడి మనుషులు, మానవసంబంధాలు, డిగ్నిటీ ఆఫ్ లేబర్, సింప్లిసిటీ చూస్తుంటే నాకైతే మనసుల మనసులేదు. మనకు వాళ్ళ కు ఎంత తేడా. హెలికాప్టర్‌ల పోయి విత్తనాలేసుడేంది. ఒక్కోరైతుకు వందల ఎకరాల భూమి ఉండుడేంది. డెవలప్ అయిన దేశం ల సర్కారు కూడ ఎవుసానికే పెద్దపీ అని నాలోపట నాకే ఎన్నో ప్రశ్నలు. కానీ, అక్కడి తెలంగాణ బిడ్డలకు సుత ఎన్నో ప్రశ్నలు లేకపోలేదు.
‘ఒక ప్రాంత విముక్తి కోసం మనుషులు తమ కు తాము ప్రాణాలు తీసుకునుడేంది? మనుషులు సచ్చిపోతున్నా పాలకుల గుండెపూందుకు కరుగుతలేవు?ఇంకెంత కాలం ఇట్లా దోచుకొని ఏలుతరట? చార్మినార్ కాడ కుక్కలను పట్టించుకున్న సినీయాక్టర్...మనుషులు సచ్చిపోతున్నా సపుడెందుకు చేస్తలేదు?పోరాడెటోళ్లు కలిసికట్టుగ ఎందుకుంటలేరు? అవకాశవాదులై పార్టీపూందుకు మారుతున్నరు? తెలంగాణ ఇంకా రాకుంటా వెూకాలడ్డుపెడుతున్నదెవరు? ఇంకెపుడొస్తది తెలంగాణ?’’ ఇట్లా మెల్‌బోర్న్, సిడ్నీ, కాన్‌బెపూరాల పొడుగూత ఉన్న తెలంగాణ బిడ్డల మనుసులల్ల ఈ ప్రశ్నలు మెదుల్తనే ఉన్నయి. నన్నుగూడ అడుగనే అడిగిన్రు. సవాలక్ష ప్రశ్నలు. కడుపు రగిలిపోయే నిప్పు కణికలు. పరాయి దేశాల్లో ఉన్నా ఇంతగనం ఆలోచిస్తున్న తీరుకు ఇక్కడినుంచి పోయినోళ్లకు ఎవలకైనా మనసంతా బేజారైతది.
తెలంగాణ పదిజిల్లాల నుంచి అక్కడికిపోయినోళ్లు అక్కడ్నే స్థిరపడ్డరు. అయినా వాళ్ల మనాది మాత్రం తెలంగాణ గురించే కొట్టుకుంటున్నది. అయినా వాళ్ల కొలువుల బిజీకి వాళ్ల సంసారాల నే పట్టించుకునే టైం లేదు. శనివా రం, ఆదివారం తప్ప ఇంటిపట్టున ఉండేదే లేదు. అసొంటోళ్లు తెలంగాణ గురించి పట్టించుకుంటున్న తీరుకు నాకైతే సంబురమైంది. ఉద్యమం ఎంత గొప్పది. ఎన్నిగీతల్ని చెరిపి ఎంతమందిని ఇట్లా కలిపిందోనని మనసుల్నే ఉద్యమానికి దండం పెట్టిన. తెలంగాణ తల్లి గొప్పతనం ఇదీ అనిపించింది. పాడెటందుకు నేను ఉన్నా. కానీ, కోరస్ పాడెటో ళ్లు లేరుకదా అనుకున్న. కానీ, తెలంగాడ ఆడబిడ్డలు ‘అన్న మేమున్నం, నీకెందుకు బాధ’న్నరు. మన ఆడబిడ్డలకు బతుకమ్మపాటలో, పెండ్లిపాటలో తెల్వకుంట ఉంటదా. ఎన్నడో చిన్ననాడు పాడుకున్నయి. ఇన్నయి. ఇపుడు అర్జంటుగా అవసరమొచ్చినయి. గొంతువిప్పాలె. పాట నేర్వాలే.
ఆంధ్రోళ్లకు మన తడాఖ చూపెట్టాలె. చలో కంప్యూటర్ తెరువు. తెలంగాణ పాటలు వెతుకు. టెక్నాలజీ ఎవడబ్బ సొత్తు. తెలంగాణ పాట కోసం టెక్నాలజీ కూడా క్యూకట్టాలె. పాటకు హారతిపట్టాలె. యూట్యూబ్‌లల్ల గుట్టలోలే ఉన్న పాటలల్ల మంచి మంచియి ఏరుకోని, ఎదురుకోని, వినుకుంట రాసుకోని, రాసినయి వినుకుంట మళ్ల పాడుకోని, నేర్వాలే. తెలంగాణ బిడ్డలతో మాట్లాడినట్టు. తెలంగాణ బతుకుపాటలో లీనం కావాలె. అట్లా ఆడబిడ్డలు కోరస్‌కు సిద్ధమైన్రు. అది కూడా ఎన్నో కష్టాలను భరించుకుంట. ఒకపక్క వాళ్ల నౌకర్లు చేసుకుంటునే వారంరోజుల పాటు రోజు సాయంత్రం 5గంటల నుంచి రాత్రి పదిగొట్టెదాకా తెలంగాణ పాటలు ప్రాక్టీ స్ చేసిన్రు. వాళ్లెందుకీ తిప్పలు. వాళ్ల బతుకు వాళ్లు బతుకచ్చు కదా అనిపిస్త ది.
కానీ, వాళ్లు తెలంగాణ మట్టి బిడ్డలు. జబ్బసరిచిన కొట్లాటను చూసి, మేము కూడా తెలంగాణ బిడ్డలమే అని నిరూపించిన్రు. పాడడానికి ఓకే కానీ, మరి పాటకు అనుగుణంగా దరువు లేకుంటే ఎట్ల. నా తండ్లాట చూసి ఆస్ట్రేలియల ఉన్న తెలంగాణ బిడ్డలు దానికీ ఓ పరిష్కారం ఆలోచించిన్రు. పక్కరాష్ట్రంల చర్చిలో డోలక్ వాయించే కళాకారునితో మాట్లాడి ఫ్లైట్ టిక్కెట్ రానుబోను కొనిచ్చి, ఓ కొత్త డోలక్ కొని తెలంగాణ పాటకు హుషారు తెచ్చిన్రు. కళాకారులను కల్యామాకుప్లూక్క సూశే ఇక్కడి రాజకీయ నాయకులకు కూడా, అంతటి సోయుంటే మా కళాకారులందరు మరింత లగాంచి పాడుదురేవెూ.
వారం రోజులు ప్రాక్టీసు జరిగే చోటనే కాదు, వాళ్ల ఇండ్లల్ల, ఆఫీసులల్ల పాటలు పిల్లకాలువలై పారినై. లయలో పాడాలని గొంతులు సవరించి న్రు అక్కచెప్లూండ్లు. పుట్టినగడ్డ మీద ప్రేమే లేకుంటే ఎట్లా సాధ్యమైతది. తెలంగాణ పల్లెమీద, ఇక్కడి మనుషుల మీద ఉన్న మమకారానికి నిదర్శనమనిపించింది. పట్టుపట్టి పాటలు నేర్చుకున్నరు. ఎన్నోవందలమంది కళాకారులను చూసి వేలాది సభల్లో గొంతెత్తిన ఇన్నేండ్ల నా సాంస్కృతిక జీవితంలో ఇదో కొత్త అనుభవం. తెలంగాణ పౌరుషాన్ని, పాటలో జతకలిపి తెలుగోళ్లందరికి చూపించాలని పంతం పట్టిన సమయం ఇది. మనదికాని నేల మీద సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజనీర్లు, డాక్టర్లు, రకరకాల చిన్నా, పెద్ద కొలువు లు జేసె తెలంగాణబిడ్డలు తెలంగాణ పాటకు పట్టం కట్టిన సందర్భం.
సీమాంవూధ పాలనలో మన యాస బోయింది, బాసపోయింది. పండుగలు, పబ్బాలు కళతప్పినై. కానీ పరాయి దేశాల్లో ఉన్న, ఏ తెలంగాణ బిడ్డకైనా తెలంగాణ పేరువినపడితే మనసు పులకరిస్తున్నది. అందుకే మన పండుగ లు, మన వంటలు చేసుకోని జన్మనిచ్చిన తావును యాదిచేసుకుంటున్నరు. ఆస్ట్రేలియాలో ధూంధాం నాడు తెలంగాణ వంటకాలు కొలువుదీరినయి. ఒక్కరే అన్ని వంటలు చేసుడు కుదురదని ఒకరు గుడా లు చేస్తే, ఇంకొకరు బచ్చాలు, ఒకరు బగారేసుకొత్తే, ఇంకొకరు పచ్చిపలుసు చేసుకొచ్చిన్రు. మక్కగ్యాలు, మలీదముద్దలే కాదు, సర్వపిండి కాంచి సర్వం చేసిన్రు. టైం సరిపోదని ఒక్కో ఇంటికెల్లి ఒక్కో తెలంగాణ వంటకం బోనం బైలెల్లినట్టే బైలెల్లినై. కలిసి తినడానికి, కష్టసుఖం మాట్లాడుకోవడానికి ధూంధాం తెలంగాణోళ్లందరిని ఒక్కచోట చేర్చింది.
నామూషి లేదు, నారాజయ్యేది లేదు. పనికి విలువిచ్చే దేశంల ఇన్సల్ట్ అనే మాటకు జాగేలేదనపించింది. లేకుంటే మున్సిపాలిటీ చెత్త తీసుకపోయెటోన్ని ఎంపీగా ఎన్నుకున్నరంటే నమ్మగలమా? పక్కింటి కుక్కకు తిండిపెడతలేరని కంప్లయింట్ చేసెటోల్లను ఎక్కడన్నా చూడగలమా? అంతేకాదు, చారివూతక కట్టడం ఏదైనా...మన రోడ్ల మీద కట్టే చిన్న మైసమ్మ గుడి అంతదయినా సరే, దాన్ని కాపాడుకునే తీరు ఎక్కడన్నా చూడగలమా. ఆడున్నట్టు ఈడ కూడా ఉంటే మన కోటిలింగాల, రామప్ప అసొంటియి ఆగమెందుకైతయి. ఎన్ని ప్రశ్నలో ఆ దేశాన్ని చూసినంక.
ఆరున్నర దశాబ్దాల సీమాంధ్ర పాలనలో తెలంగాణ పల్లె పడావుబడ్డది. ఇయ్యాల పండుగలు, పబ్బాలకు ఒకనాడున్న ఆనందం లేదు. సంబురం లేదు. కానీ, ఆస్ట్రేలియా మనోళ్లను చూసినంక, వాళ్లు తినేతిండిలో కూడా తెలంగాణను యాజ్జేసుకుంటున్న తీరుకు ఆశ్చర్యం కలిగింది.
బహుశా వాళ్లు అక్కడే స్థిరపడడం ఒక కారణమైతే, తెలంగాణ సంస్కృతికి జరిగిన నష్టమేందో తెలిసిన తనం కూడా మరో కార ణం. అందుకే బయటిదేశంలో బతుకుతున్నా, అవ్వల్దర్జా ఉద్యోగాలు చేస్తున్నా తెలంగాణ నేలను మరువద్దునే సోయి వాళ్లల్లో బలంగా నాటుకపోయింది. సంస్కృతిని రక్షించుకోవాలని మాటలు చెప్పుడుకాదు, ఆచరించి చూపించాలె అని ఒకలకొకలు చెపుకోకుండనే అనుకున్నట్టుగా మెదిలిన్రు. తెలంగాణ పల్లెను గుర్తుకు తెచ్చిన్రు. తెలంగాణ మట్టిపరిమళాన్ని సజీవంగా వెూసుతిరుగుతున్న రు. సాటి తెలుగోళ్లకు రుచిచూపిస్తున్నరు. తెలంగాణ డిమాండ్ ఎంత న్యాయమైందో వివరించి, చర్చించి, తర్కించి చెప్తున్నరు. అందుకే ఏ ప్రాంత ఏ దేశపోడైనా ఇయాల తెలంగాణ ఉద్యమాన్ని కాదనలేకుండ ఉన్నరు. అరుదైన ఈ కలయిక కోసం వెయ్యిమంది తెలంగాణ బిడ్డలు ఒక్కచోట చేరిన్రు. వాళ్లందరికీ సరిపడ తెలంగాణ వంటకాలు తయారు చేసివూనంటే, వాళ్లకు ఈ మట్టిమీద ఎంత ప్రేమున్నదో అర్థం చేసుకోవచ్చు.
ఒక్కచోట చేరిన తెలంగాణ బిడ్డల మధ్య, తెలంగాణ బువ్వ తింటుంటే ఎంత దిల్‌కుష్ అయ్యిందో. కాస్ట్‌లీ దేశం. ఖరీదైన డాలర్ల రాజ్యం. ఈడ మన తిండే దొరుకుతదనుకున్న. కానీ, వెయ్యిమందికి తెలంగాణ రుచులనే పంచివూనంటే ‘ఆవూస్టేలియా తెలంగాణ ఫోరమ్’కి ఉన్న శక్తియేందో, తెలంగాణ మట్టిపట్ల ఎంత అభిమానం గూడుకట్టుకొని ఉందో తెలిసింది. మన ఊళ్లల్ల దసరా చేసుకున్నట్టు, సంబురంగా హోలీ ఆడినట్టు అంద రి ముఖాల్లో ఒక సంతోషం. ఆనందం. కాటగలిసినోడు దొరికినట్టు. తింటున్నంత సేపు తెలంగాణ ముచ్చట్లే. మన ఊళ్లల్ల ఎట్లుండె ఎనుకట. అంతమారిపాయె. ఆంధ్రోళ్లొచ్చి ఆగం చేసిపాయె. తలుచుకొని, తల్లడిల్లి, ఓదార్చుకొని, ఎన్ని ముచ్చట్లో అన్ని గుంపులల్ల.
తెలంగాణ పాటకున్న దమ్ము చూపెట్టే టైం రానే ఒచ్చింది. దివాలి ఉత్సవ్ సందర్భంగా రకరకాల కల్చరల్ ప్రోగ్రామ్స్ మధ్య తెలంగాణ పాటకు సీమాంవూధులు ఇచ్చిన ఛాన్స్ ఐదునిమిషాలు. ఈ ఐదునిమిషాల కోసమా ఇంతదూరమొచ్చింది. నా సంగతిపోనీ. వారం రోజుల సంది ప్రాక్టీసులు చేస్తే ఐదునిమిషాలేనా. అయినా ఏం కాదు. ఒక్క తెలంగాణ పాట చాలదా సీమాంవూధుల గుండెలు గుబెల్లు మనడానికి. ‘ఎనుకముందు చూసుడేంది రాజన్న ఒరె రాజన్న ఎత్తుర తెలంగాణ జెండా...’పాట ఆస్ట్రేలియా ఆకాశాన్ని తాకింది. గూడా అంజన్నకు జై. హాల్ హాలంతా సీట్లల్ల కూసుంటే పాపం.
ఆంధ్రోళ్లు కూడా ఎగురందుకు, గొంతు కలుపందుకు. అట్లా ఫట్టఫట్ట పాట మార్చి పాట అందుకొనుడు నా వంతైతే, జై తెలంగాణ అని నినదించుడు కిందున్నోళ్ల వంతైంది. పాటకు తోడు నాలుగు ముచ్చట్లు చెప్పాలె. ఇంతమంది తెలంగాణ కోసం అల్లాడుతున్నరంటే అది నా గొప్పతనం కాదు. తెలంగాణ ఉద్యమ గొప్పతనం. మీరు నాకిచ్చిన ఈ అవకాశం నాకేకాదు, తెలంగాణ మాటను, పాటను వెూసుకుంటొచ్చే ఎవ్వలకైనా ఇట్లనే ఆతిథ్యమిస్తరని తెలుసునాకు.. నాగుండెల నుండి మనస్ఫూర్తిగా వచ్చిన నాలుగుమాటలవి.
వాళ్లకు నా మీదనో, నా పాడుడు మీదనో కాదు. వాళ్లకు తెలంగాణ ఉద్యమం మీద ప్రేమ. లేకుంటే తెలంగాణ వ్యతిరేకైనా నల్లగొండ నకిరేకల్ సీపీఎం నాయకుని అల్లుడు, సీమాంవూధుడే అయినా తెలంగాణ కోసం ఎందుకు నిలబడుతడు. తెలంగాణ రావాలని ఎందుకు కోరుకుంటడు. తెలంగాణోల్లతో కలిసి జై తెలంగాణ అని ఎట్లా అంటడు. కాలికి బలపం కట్టుకొని తిరిగి ధూంధాం ప్రోగ్రాం ఎట్లా పెట్టిస్తడు. దేశం దాటినంకా బయటినుంచి చూస్తే న్యాయాన్యాయాలు తేలిపోయినై. తెలిసొచ్చినై. ఏమైతేనేం మామ చెయ్యలేని పనిని అల్లుడు ఖండాలకు ఆవల చేస్తున్నడు. ఆయన మంచి మనసుకు తెలంగాణ బిడ్డలందరి తరుపున దండాలు చెప్పిన. ఎనిమిదివందల మంది బలిదానాల తర్వాత కూడా, ఇక్కడున్న ఒక్క సీమాంవూధుని గుండైనా కరిగింది.
ఆ బిడ్డల కోసం ఒక్క కన్నీ టి సుక్కైనా కార్చిన్రా. పదవులు, అధికారం కాపాడుకోవడానికి నిత్యం అధిష్టానాల చుట్టూ తిరుగుతూ అందరికందరూ తెలంగాణ ద్రోహం చేసే జాదూలే. పైగా ఒకరిమీద ఒకరు నిందలేసుకుంటూ జనానికి గంతలు కడుతూ నీతిమంతులమంటూ ఫోజులు కొట్టే యాక్టర్లే. ఇన్ని చేస్తూ పాదయావూతలని, పరామర్శలని ఎన్ని నక్కజిత్తుల ఏషాలో. తెలంగాణ మీద స్పష్టత ఇయ్యువూనంటే సీమగూండాలు తెలంగాణ బిడ్డల మీద దాడులుచేస్తున్న వైనం మన మనుసుల కెల్లి ఎట్లా చెరిగిపోతది. ఆస్ట్రేలియాలో ఉన్న జనాలకు తెలంగాణ ఉద్యమం గురించి చెప్తే ఆశ్చర్యపడ్డరు. ఒక ఉద్యమం కోసం మనుషులు నిలువునా తగులబడి పోవడం ఎక్కడైనా ఉందా అనడిగిన్రు. ఏం సమాధానం చెప్తం. ప్రపంచమంతా తెలుసుకున్నోళ్లు వాళ్లు. గొప్పగొప్ప సదువులు సదివినోళ్లు. వాళ్లకు అన్యాయమనిపిస్తున్నది. కానీ, ఇక్కడున్న ఏ నేతకు కూడా ఇసుమంతైనా బాధ్య త ఉన్నదా అనేది మనల్ని నిత్యం వెంటాడుతున్న ప్రశ్నే.
దగాపడ్డ తెలంగాణ బతుకుపట్ల వాళ్లు నిండుమనసుతో ఆలోచిస్తున్నరు. ఈ బాధలు తీరాలే. ఈ రాత మారాలె. తెలంగాణ రావాలె. తెలంగాణ బతుకుల్లో పొద్దు పొడువాలె. స్టేజి మీద అమరవీరుల పాటపాడితే కన్నీరు పెట్టని కన్నులేదు. తెలంగాణ అమరవీరులకు జోహార్లు చెప్పని గొంతులేదు. పిడికిల్లు బిగుసుకున్నయి. అనుకున్నదానికంటే ఎక్కువ రెస్పాన్సే వచ్చింది. దివాలి ఉత్సవ్‌లో అన్ని ప్రోగ్రామ్స్ ఒకెత్తయితే, తెలంగాణ పాట మరో ఎత్తుగా నిలిచింది. తెలంగాణ బిడ్డల గుండెల్లో ఇదీ మా తడాఖ అని ఉంటే, సీమాంవూధుల నోట ‘పాటంటే తెలంగాణే’ అనేది అవ్యక్తంగా జాలువారిన మాట.
ఇల్లుకు దూరమైనోనికి ఇంటోల్లమీద పాణం కొట్టుకున్నట్టు ఆస్ట్రేలియా, సింగపూరే కాదు ఏ దేశంలో ఉన్నా వాళ్ల ధ్యాసంతా తెలంగాణలో రాజకీయ మార్పుల గురించే. ఎవ్వరు కొంచెం వైదొలిగినా, ఏం జరిగేనో, ఎటుమళ్ళేనో, ఉద్యమం మీద ఏ ప్రభావా న్ని చూపుతోందోనని వెయ్యికండ్లతో పహారా కాస్తున్నరు. ఢోకా చేసెటోళ్లను చూసి కలవరపడుతున్నరు. పార్టీలన్నీ తెలంగాణకుసై అంటూనే వాళ్లు బలపడడానికే పెద్దపీటవేస్తున్నరు. ఇలాంటి పెడధోరణులు ఉద్యమానికి నష్టం చేస్తయి. అరవయేండ్ల ఆశలు తీరాలంటే ఉద్యమం ఉధృతం గావాలె. రాజకీయాలకు అతీతంగా తెలంగాణ నిలబడాలని, కాంగ్రెస్ మీద కలబడాలని, అట్లా తెలంగాణ సాధించాలని వాళ్లందరిలో ఒక ఆశ.
ఉద్యమం మాటున స్వార్థ ప్రయోజనాలు చూసుకునే నాయకులంటే వాళ్లకు మంట. ఉద్యమాన్ని రాజేసి ఢిల్లీ మెడలు వంచాలె. అందుకోసం తెలంగాణ సమాజమంత ఒక్కటికావాలె. జెండాలు, ఎజెండాలు పక్కన పెట్టా లె. ఊరువాడ కలిసిపోయి, పట్నం పల్లె పోరుబాట పట్టాలె. ఇందుకోసం ప్రతీఒక్క తెలంగాణ బిడ్డ ముందునడువాలె. అందరినీ కలిపి సమరానికి సై అనాలె. పార్టీలతో పాటు జేఏసీ కృషిజెయ్యా లె. ముఖ్యంగా తెలంగాణ ఉద్యమానికి రథసారధిగా ఉన్న కేసియార్‌లాంటి పెద్దలు అందరిని ఒక్కటి చేసి ఉద్యమపంథాలో కొత్త అధ్యాయాన్ని రచించాలె. తెలంగాణ సమాజాన్ని ఒక్కతాటిమీదికి తీసుకొచ్చిననాడు తెలంగాణను ఎవ్వరూ అడ్డుకోలేరన్నది అక్కడి మనసుల్లో మెదులుతున్న ఆలోచన.
తెలంగాణను అడ్డుకోవడానికి సీమాంధ్ర పెట్టుబడిదారులంత ఒక్కటై, పార్టీలకు అతీతంగా నిలిచిన చరిత్ర మనకు తెలియందా. అన్యాయం చేయడానికి వాళ్లంత ఒక్కటై తెలంగాణను అడ్డుకుంటుంటే, మరి మనం న్యాయం కోసం కొట్లాడుతున్నోళ్లుగా మరింత లౌక్యంగా వ్యవహరించాలె గదా. తెలంగాణ పేరుతో ఇంకా రాజకీయాలు చేసే సీమాంధ్ర పార్టీలకు బుద్ధిచెప్పాలె గదా. అది ఎట్లా సాధ్యమైతదో మనసుపెట్టాలె. డిసెంబర్ 9 ప్రకటనకు కట్టుబడని కేంద్రం కళ్లు తెరిపించాలె. గత అనుభవాలను సమీక్షించుకోని ఉద్యమాన్ని కొత్తగా నిర్మించాలె. ఆస్ట్రేలియాలో నన్ను మరింత ఆశ్చర్యపరిచిన విషయం...అమరులకు నివాళులు అర్పించిన కొవ్వత్తులను వేదిక మీది నుంచి తీసి, పిల్లల చేతికందించిన తల్లిదంవూడులు చెప్పిన మాట. ‘కొట్లాట ఇంకా ఒడువలేదు. ఇక మీరు కూడ మా పోరాట వారసత్వాన్ని అందుకోన్రి..’ అని క్రొవ్వత్తులను పిల్లల చేతిలో పెట్టిన్రు. పోరాటాన్ని వారసత్వంగా అందిస్తున్న ఆ బిడ్డల స్ఫూర్తి ఇవాళ తెలంగాణ ఉద్యమానికి కావాలి. అందుకోసమే వాళ్లు ఖండాతరాల్లో మన కన్నతల్లి పాటను గుండెలకు అద్దుకున్నరు. వాళ్లందరికీ పేరుపేరునా శరనార్థి...
ఆస్ట్రేలియాలో నన్ను మరింత ఆశ్చర్యపరిచిన విషయం...అమరులకు నివాళులు అర్పించిన క్రొవ్వత్తులను వేదిక మీది నుంచి తీసి, పిల్లల చేతికందించిన తల్లిదంవూడులు చెప్పిన మాట. ‘కొట్లాట ఇంకా ఒడువలేదు. ఇక మీరు కూడ మా పోరాట వారసత్వాన్ని అందుకోన్రి..’ అని కొవ్వత్తులను పిల్లల చేతిలో పెట్టిన్రు. పోరాటాన్ని వారసత్వంగా అందిస్తున్న ఆ బిడ్డల స్ఫూర్తి ఇవాళ తెలంగాణ ఉద్యమానికి కావాలి. అందుకోసమే వాళ్లు ఖండాతరాల్లో మన కన్నతల్లి పాటను గుండెలకు అద్దుకున్నరు.
-రసమయి బాలకిషన్
ధూంధాం వ్యవస్థాపక అధ్యక్షులు , 944085920
Namasete Telangana Telugu News Paper Dated: 28/11/2012
Sampadakiyam
No comments:
Post a Comment